While the world is engaged in the World Cup, the oil spill in the Gulf of Mexico and the economic crisis 2.0, in the background, quietly in the preparations for the expected attack on Iran for years.
Or how should we interpret the U.S. in a few weeks three aircraft carriers to the Gulf of Aden have sent, and that the left and right posts on rains enhanced presence of U.S. and Israeli troops on the northern border of the Islamic Republic?
In the visible dimension of world politics (in the mainstream media) seems Israel is especially concerned to bring its image. The reports of growing anti-Semitism and Nazism in Europe are daily fare - a procedure known publicly if Israel is pushed into the corner. While the Zionists try to make friends through "concessions" regarding Gaza, flying Israeli government employees (including Defence Minister Ehud Barak and Prime Minister Benjamin Netanyahu) with great regularity and down from Tel Aviv to Washinghton.
Both the United States, the United Nations and the EU have new Iran sanctions for the country continue to provoke and to its own people into thinking that Iran is really a big threat to world peace. That sanctions against Iran have nothing to do with world understand unfortunately (too) few people.
Meanwhile, everyone in the Middle East unrest.
Turkey is the most spectacular diplomatic pirouettes, Egypt cooks silently in anger, while Saudi Arabia does the same - only a little less quietly. The king of Jordan warned some time ago that a war would break out in the region by summer if no lasting peace would be achieved.
It is now summer.
Syria and Lebanon put themselves in readiness for the coming storm. Yemen is in total chaos due. Russia, China, India and many other countries in the region have already entered the battle to make the most of the upcoming clashes. The regime in Iran is to dig - literally.
Most signs point toward an impending cataclysm.
According to Middle East expert Tony Badran, the situation is "similar to that just before the Six Day War in 1967. In his article "The Anatomy of an Attack on Iran" David Moon gives a detailed description of possible events in the coming months. Yet it seems likely at present that an attack on Iran will be conducted by Israel with the U.S..
It would appear that the U.S. is the intensity of their covert operations and preparations for an attack on Iran have increased. Rumors that U.S. forces tighten around the Persian Gulf and in the Caucasus, specifically in Yemen and Azerbaijan, are becoming louder. In addition, the U.S. and Israel recently held joint exercises with emphasis on air strikes was.
The U.S. seems increasingly reflected on a collision course with Iran and seems to have no confidence that Israel will only know the job done. According to a report by think tank Stratfor on February 27 this year, entitled "The Geopolitics of Iran", it is impossible for Iran to Western troop movements on its borders will just accept. The report says that Iran desperate attempts "ethnic and religious tensions in Iraq and Afghanistan trying to strengthen as the U.S. grip on the region and undermine the attention of Americans to shift from offensive actions to defend the positions".
But all this is only part of the big picture. An attack on Iran will most likely provoke a fierce and violent struggle - a struggle that will be relatively short and by no means decisive military. The U.S. has a strong interest in minimizing harm to rise. And none of the wars in the Middle East in the last 60 years were more than one month (the shortest lasted even six days), and that's no coincidence. Nobody in the region, including Israel and Iran, a total war stand long, and nobody there will therefore be off. Given the destructive power of modern military equipment would be a total war to devastating and far too great a risk of intervention by other powers entail. Russia has repeatedly warned a major war so close to its borders it will not tolerate.
Therefore Stratfor also refers to a kind of stalemate.
As is so often the Persians once again face a powerful opponent who stirs at the edge of their mountains. Those mountains will protect them against the greatest threat, but not against the radical destabilization of the country. Accordingly, the Persians the country together through a combination of political compromise and repression. Eventually the mighty opponent leave. Persia will be as long as there's mountains
The main consequences of a military attack on Iran, at best, not military. The real fight is hopefully only a moral, and the target is the people of Iran and Islam in the region. Israel and the U.S. have worked hard on a broad consensus against Iran. And now, the corrupt regimes in the American vassal states around the world refrain from criticism of their patrons. If they actually do, the chances are that the regime in Tehran in big trouble, that their nuclear program years back is that the country and further international isolation. Rising international tensions would eventually lead to the installation of a pro-Western regime should lead.
It would handle the U.S. and Israel on the Middle East and the almost endless resources useful minerals in the soil reinforcing. It would also mean the end for the hope of a solution for the Palestinians, since in Iran, their strongest ally in the region.
At least that mainstream analysts' expectations.
In more pessimistic scenarios, the attack can escalate if Syria and - in a much later stage - China and Russia decide to cease watching. That scenario could end in a worldwide nuclear war in 2012 and the whole story a different dimension can give.
But the most positive expectation that the Syrian President Assad and Damascus will have no meaning (much more important to him) his throne risking. "Syria, Israel will fight until the last Egyptian soldier," is an Arabic proverb. Should also be feared the reaction of Turkey, which repeatedly threatening language uttered over an attack on Iran, a major trading partner of Turkey.
The consequences for the world economy in all scenarios seem catastrophic, even if everyone is aloof and let Israel and the U.S.. The smallest disruption of the flow of oil through the Straits of Hormuz will be a devastating impact on global trade and production. Its effects will be felt for years.
It must be surely an inveterate optimist when after the disastrous campaigns of the U.S. in Iraq and Afghanistan still believes in a smooth settlement of the "most positive scenario - a short war and a rapid change of power in Tehran. The cause of endless war, where many unscrupulous businessmen to earn much money may also an end in itself.
But if you ever hear of the Illuminati and their ill intentions heard sees here a darker plan is implemented - a plan leading to the absolute global hegemony of big business, to a massive reduction of the world and installing a world government of the nobility of this planet. The Islamic regime in Iran is the last powerful opponent of the Kabbalah's dark.
The Plan was decades ago, drawn in detail, and although it has been delayed several years seems to be ready for the decisive battle. We have long hoped that such plans would be completely out of thin air, but with the impending attack on Iran is another page from the Illuminati roadmap implemented.
Is it still true?
DUTCH LANGUAGE
Alles lijkt gereed voor aanval op Iran
Terwijl de wereld zich bezighoudt met het WK voetbal, het olielek in de Golf van Mexico en de economische crisis 2.0, worden op de achtergrond, in alle stilte de voorbereidingen getroffen voor de al jaren verwachte aanval op Iran.
Of hoe moeten we interpreteren dat de VS op enkele weken tijd drie vliegdekschepen naar de Golf van Aden hebben gestuurd, en dat het links en rechts berichten regent over versterkte aanwezigheid van Amerikaanse en Israëlische troepen aan de noordelijke grens van de Islamitische Republiek?
In de zichtbare dimensie van de wereldpolitiek (in de gevestigde media) lijkt Israël zich vooral zorgen te maken om haar imago. De berichten over antisemitisme en toenemend Nazisme in Europa zijn dagelijkse kost - een gekende procedure wanneer Israël publiekelijk in de hoek wordt gedrukt. Terwijl de zionisten vrienden proberen te maken middels 'toegevingen' wat betreft Gaza, vliegen Israëlische regeringsmedewerkers (waaronder minister van Defensie Ehud Barak en premier Benjamin Netanyahu) met grote regelmaat op en neer van Tel Aviv naar Washinghton.
Zowel de VS, de Verenigde Naties als de EU hebben Iran nieuwe sancties opgelegd om het land verder te tergen en om de eigen bevolking wijs te maken dat Iran toch echt wel een grote bedreiging is voor de wereldvrede. Dat de sancties tegen Iran met wereldvrede niets te maken hebben begrijpen helaas (te) weinig mensen.
Ondertussen is iedereen in het Midden-Oosten onrustig.
Turkije maakt de spectaculairste diplomatieke pirouettes, Egypte kookt stilletjes van woede, terwijl Saoedi Arabië hetzelfde doet - alleen wat minder stilletjes. De koning van Jordanië waarschuwde enige tijd geleden dat er oorlog zou uitbreken in de regio als er tegen de zomer geen blijvende vrede zou zijn bewerkstelligd.
Het is nu zomer.
Syrië en Libanon brengen zichzelf in gereedheid voor de komende storm. Jemen is in totale chaos vervallen. Rusland, China, India en tal van andere landen in de regio zijn de strijd al aangegaan om het beste te maken van de komende schermutselingen. Het regime in Iran is zich aan het ingraven - letterlijk.
De meeste pijlen wijzen in de richting van een naderend cataclysme.
Volgens Midden-Oosten-expert Tony Badran, is de situatie "vergelijkbaar met die vlak voor de Zesdaagse Oorlog in 1967". In zijn artikel "The anatomy of an attack on Iran" geeft David Moon een gedetailleerde beschrijvingen van de mogelijke gebeurtenissen van de komende maanden. Toch lijkt het op dit moment waarschijnlijker dat een aanval op Iran zal worden uitgevoerd door Israël samen met de VS.
Het heeft er alle schijn van dat de VS de intensiteit van hun geheime operaties en voorbereidingen voor een aanval op Iran hebben opgevoerd. De geruchten dat de Amerikaanse troepen samentrekken rond de Perzischse Golf en in de Kaukasus, meer specifiek in Jemen en Azerbeidzjan, worden steeds luider. Daarnaast hebben de VS en Israël recent gezamenlijk oefeningen gehouden waarbij de nadruk op luchtaanvallen lag.
De VS lijken steeds nadrukkelijker op ramkoers met Iran en schijnen er geen vertrouwen in te hebben dat Israël de klus alleen zal weten te klaren. Volgens een rapport van denktank Stratfor van 27 februari jl. met de titel "The Geopolitics of Iran", is het onmogelijk dat Iran de Westerse troepenbewegingen aan haar grenzen zomaar zal accepteren. Het rapport stelt dat Iran verwoede pogingen onderneemt " etnische en religieuze spanningen in Irak en Afghanistan probeert te versterken om zo de Amerikaanse greep op de regio te ondermijnen en de aandacht van de Amerikanen te verleggen van aanvalshandelingen naar het verdedigen van de posities".
Maar dit alles is slechts een deel van het grote plaatje. Een aanval op Iran zal zeer waarschijnlijk een hevige en gewelddadige strijd uitlokken - een strijd die relatief kort zal zijn en militair geenszins beslissend. De VS hebben er alle belang bij zo weinig mogelijk schade op te lopen. En geen van de oorlogen in het Midden-Oosten in de laatste 60 jaar waren langer dan een maand (de kortste duurde zelfs maar zes dagen), en dat is geen toeval. Niemand in de regio, inclusief Israël en Iran, kan een totale oorlog lang volhouden, en niemand zal daar dan ook op uit zijn. Gezien de vernietigende kracht van modern militair materiaal zou een totale oorlog te verwoestend zijn en een veel te groot risico van interventie door andere grootmachten met zich meebrengen. Rusland heeft al meerdere keren gewaarschuwd een grote oorlog dusdanig dichtbij zijn grenzen niet te zullen tolereren.
Daarom verwijst Stratfor ook naar een soort patstelling.
Zoals zo vaak hebben de Perzen ook nu weer te maken met een machtige tegenstander die zich roert aan de rand van hun bergen. Die bergen zullen hen beschermen tegen de grootste bedreiging, maar niet tegen de verregaande destabilisatie van het land. Daarom houden de Perzen het land samen middels een combinatie van politieke compromissen en onderdrukking. Uiteindelijk zal de machtige tegenstander vertrekken. Perzië zal net zo lang bestaan als haar bergen
Het belangrijkste gevolgen van een militaire aanval op Iran zijn in het beste geval niet militair. De werkelijke strijd is dan hopelijk slechts een morele, en het doelwit is dan de bevolking van Iran, en moslims in de regio. Israël en de VS hebben hard gewerkt aan een breed gedragen consensus tegen Iran. En ook nu zullen de corrupte regimes in de Amerikaanse vazalstaten wereldwijd zich onthouden van kritiek op hun beschermheren. Als ze dat inderdaad doen, bestaat de kans dat het regime in Teheran in grote problemen komt, dat hun nucleaire programma jaren teruggeworpen wordt en dat het land internationaal nog verder geïsoleerd raakt. Toenemende internationale spanningen zouden dan uiteindelijk tot de installatie van een Westersgezind regime moeten leiden.
Het zou de greep van de VS en Israël over het Midden-Oosten en de haast eindeloze voorraden bruikbare mineralen in de grond versterken. Het zou ook het einde betekenen voor de hoop op een oplossing voor de Palestijnen, aangezien zij in Iran hun sterkste bondgenoot in de regio hebben.
Zo althans de verwachtingen van de mainstream analisten.
In pessimistischer scenario's zou de aanval kunnen escaleren indien Syrië en - in een veel later stadium - China en Rusland besluiten niet langer toe te kijken. Dat scenario zou kunnen eindigen in een wereldwijde nucleaire oorlog en het hele 2012-verhaal een heel ander dimensie kunnen geven.
Maar de meest positieve verwachting is dat de Syrische president Assad geen zin zal hebben Damascus en (voor hem veel belangrijker) zijn troon op het spel te zetten. "Syrië zal Israël bevechten tot de laatste Egyptische soldaat," luidt een Arabisch spreekwoord. Gevreesd moet echter ook worden voor de reactie van Turkije, dat meerdere malen dreigende taal uitte over een aanval op Iran, dat een belangrijke handelspartner van Turkije is.
De gevolgen voor de wereldeconomie lijken in alle scenario's rampzalig, ook als iedereen zich afzijdig houdt en Israël en de VS laten begaan. De kleinste verstoring van de aanvoer van olie door de Straat van Hormoez zal een verwoestende uitwerking hebben op de wereldwijde handel en productie. Een uitwerking die nog jaren voelbaar zal zijn.
Daarbij moet men toch wel een onverbeterlijke optimist zijn als men na de catastrofale campagnes van de VS in Irak en Afghanistan nog gelooft in een soepele afwikkeling van het 'meest positieve' scenario - een korte strijd en een snelle wisseling van de macht in Teheran. Het veroorzaken van eindeloze oorlog, waar veel gewetenloze zakenmensen zeer veel geld aan verdienen, kan daarnaast een doel op zich zijn.
Wie echter wel eens van de Illuminati en hun zieke bedoelingen heeft gehoord ziet dat hier een veel duisterder plan tot uitvoer wordt gebracht - een plan dat moet leiden tot de absolute wereldhegemonie van het grootkapitaal, tot een grootschalige reductie van de wereldbevolking en het installeren van een wereldregering van de adel van deze planeet. Het Islamitische regime in Iran is de laatste machtige tegenstander van die duistere kabbala's.
Het plan werd tientallen jaren geleden al tot in detail uitgetekend, en hoewel het enkele jaren vertraging heeft opgelopen lijkt men klaar voor de beslissende slag. We hebben lang gehoopt dat dergelijke plannen volledig uit de lucht gegrepen zouden zijn, maar met de aanstaande aanval op Iran wordt weer een pagina uit het Illuminati-draaiboek ten uitvoer gebracht.
Is het dan toch waar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten